Het boek kwam er toen de directrice van de DVM-school in Aalst, waar Sanije als poetsvrouw werkt, haar uitnodigde om voor de leerlingen haar levensverhaal te vertellen. Het viel haar te zwaar om haar verhaal live te doen maar de leerlingen keken verbijsterd naar de dvd die de leerkrachten van haar getuigenis hadden gemaakt. De reacties waren fantastisch: Sanije kreeg een boel bedankingskaartjes en geschenkjes. De directrice spoorde haar daarop aan haar verhaal neer te schrijven. Deze maand rolde het boek van de persen.

'Ik heb het om drie redenen gedaan', aldus de Kosovaarse die in haar land onderwijzeres was en intussen het Nederlands beheerst als iemand die hier geboren is. 'Ik wou laten zien dat vreemdelingen vaak ten onrechte allerlei negatieve dingen worden toegeschreven, dat immigranten zich best aanpassen aan hun nieuwe land en er ook naar werk moeten zoeken en verder wilde ik vooral laten zien wat het is om moeder te zijn. Kinderen mogen niet het slachtoffer worden als de vader om een of andere reden wegvalt. In mijn geval was dat omdat mijn man in de nasleep van de Servisch-Kosovaarse oorlog verongelukte, voor de ogen van één van mijn kinderen. In die oorlog was ik al mijn moeder en mijn zus op gruwelijke wijze verloren.'

In haar boek krijgt de lezer een kijk op het leven in Kosovo. Sanije groeide er op in gezin met een vader die moslim was en moeder die katholiek was, in het toen nog communistische Joegoslavië van Tito. Dat op zich bracht al spanningen met zich mee. Persoonlijk moest ze ook vechten tegen heel wat vooroordelen en tradities. Aanvankelijk mocht ze van haar vader niet studeren en probeerde men haar uit te huwelijken, later vocht ze tegen de regels die de familieclan van haar zelfgekozen man haar oplegde.

Twee keer gevlucht

Toen kwam de oorlog, met al zijn gruwel. In het boek staat beschreven hoe Sanije haar moeder en zus verloor en hoe har man voor de ogen van haar dochter om het leven kwam, te midden van het puin van hun woning. Ze kwamen net terug na hun eerste vlucht naar Albanië.

Dan volgt de vlucht naar West-Europa, waar Sanije zich moest verzetten tegen de maffiapraktijken van de mensensmokkelaars. Haveloos belandde ze in België, waar ze vocht om hier aanvaard te worden als staatsburger. En om zich met drie kinderen en een vader te integreren in een vreemd land.

Niets was haar te veel: Sanije leerde perfect Nederlands, ze werkte als poetsvrouw en nadien als bediende bij Colruyt. Na verloop van tijd keerde vader uit heimwee wel terug naar Kosovo.

En toch lacht het leven haar nog altijd niet toe. 'Schildklierkanker, waarvan ik gelukkig genas, en borstkanker hypothekeren mijn gezondheid, maar ik blijf optimistisch: ik heb drie schitterende dochters van 21, 18 en 14. Flutura studeert regentaat, Pranvera architectuur en Nurije volgt de richting handel in DVM in Aalst. Bovendien heb ik in Haaltert en omgeving ontelbare vrienden en kennissen. Kosovaren zoek ik niet op. Dat is een afgesloten hoofdstuk.'

'Ik hoop dat men mijn boek niet als een soort aanklacht gaat beschouwen tegen om het even wie of wat. Ik geef alleen waarheidsgetrouw mijn leven weer. Bovendien wil ik bewijzen dat een vrouw veel kan incasseren als de wil er is. Dat beloofde ik bij het uiteengerukte lichaam van mijn verongelukte man. Met de steun van God kan veel en als overtuigde katholiek ben ik er zeker van dat Hij me al die verschrikkingen hielp overleven.'

Het boek is uitgegeven bij de uitgeverij Vrijdag en is te koop in de betere boekhandel.