Zephyr Combo leek op zeker te willen spelen, en begon met een heel herkenbaar nummer dat de groep in een eigen jasje had gestoken: Paris s' éveille van Jacques Dutronc. Er zouden later op de avond nog bewerkingen van bekend werk van onder meer Brel en Gainsbourg volgen, maar ook veel eigen werk.

Dedapper leidde de liedjes allemaal in met vrij uitgebreide verhalen in het Nederlands, en gaf zijn Zwitserse zangeres -gehuld in netkousen _  ruimschoots de kans te bewijzen dat ze al beter Nederlands spreekt dan de leden van ons koningshuis.

Die liedjes _ zoals dat in de folk gaat _ gaan zowel over de liefde in al zijn vormen: over vissers die de liefde gaan zoeken op verre eilanden, maar ook over een bultenaar die zijn bult afsnijdt omdat die bult er volgens een vrouw waar hij avances bij deed er te veel aan was. 

Het hele repertoire van Zephyr Combo speelde zich in het Frans af, maar voor de Belgische tour laste Dedapper graag twee Nederlandstalige nummers in, waaronder Mijn Vlakke Land van Brel.

Bovenop de geprogrammeerde bisnummers bleef Trefpunt maar om een extra schreeuwen, en de bezwete Dedapper en zijn groep gaven Trefpunt waar het om vroeg: een opzwepende slotnummer, zodat er nog eens kon gedanst worden.