Agnes Obel op Gent Jazz: bloedheet en bloedmooi

Ook op Gent Jazz viel er niet te ontsnappen aan de verzengende hitte. De organisatie voorzag gelukkig een soort waterverstuiver waaronder het aangenaam vertoeven was. De flyersen krantjes die aan de ingang uitgedeeld werden snel tot waaier gedegradeerd. Het publiek en de artiesten kreunden onder de zon.

Ter plaatse trappelend

Michael Kiwanuka stond ooit in de Charlatan in 2011. Sindsdien beleefde hij het klassieke rising star-sprookje: hij werd door de BBC uitgeroepen tot sound of 2012 en is lang geen onbekende meer voor het Belgische publiek. Her en der wordt hij de erfgenaam van Bill Withers en Otis Redding genoemd. Als je die verwachtingen torst durf je wel eens ontgoochelen.

Dat deed hij helaas op Gent Jazz. Hij beschikt over een stem die horizonten sepia kleurt en aardige songs waaronder onvervalste hits. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat de Brit van Oegandese afkomst de afgelopen twee jaar wat ter plaatse is blijven trappelen. Hij speelde ópnieuw die – weliswaar zeer verdienstelijke – cover van Jimi Hendrix (May This Be Love) en kon ons niet de indruk geven dat hij gegroeid was als artiest. Aan zijn podiumprésence is bijvoorbeeld nog werk. Het was helaas te warm voor déjà vu’s.

Buitenaardse western

Wie hopeloos op zoek was naar verfrissing kon terecht bij BADBADNOTGOOD en Dans Dans. Die laatste groep is een Antwerps trio bestaande uit gitarist Bert Dockx van Flying Horseman, Freddy Lyenn op bas en drummer Steven Cassiers van Dez Mona (die eerder optrad die avond). De band covert nummers van diverse artiesten en diverse genres op een manier zoals Dans Dans dat alleen kan: mutileren, herhalen en vol weerhaken door de versterker sleuren.

Toch krijg je geen Sonic Youth te zien, maar een groep die sfeervolle soundscapes opwekt en de jazzroots trouw blijft. Dans Dans speelde de soundtrack van een buitenaardse western waarvan de pellicule halfweg opbrandde. De ballon die vijf keer ontplofte

Hét buitenbeentje van de avond kwam uit Toronto. BADBADNOTGOOD: drie jonge Canadezen die op het eerste zicht weggelopen leken uit de Overpoort. Die uitgaansstraat zou nooit veraf zijn tijdens hun show. De groep bestaat uit een bassist, een drummer en een toetsenist die een jazzopleiding en liefde voor hiphop delen. Ze brachten werk van elektronica- en hiphopproducers Flying Lotus, Tyler The Creator en Hudson Mohawke.

BBNG stuiterde van freejazz over hiphop naar trap en dubstep. Hun enthousiasme was aandoenlijk: de drummer drumde zijn arm net niet uit de kom. Naar het einde toe kreeg de set last van overdaad. ‘Al jullie energie groeit alsmaar, als een ballon die zich opblaast tot hij ontploft!’, scandeerde drummer Sowinski als een volleerde MC.

Hij vergat helaas dat een ballon slechts één keer kan ontploffen. Het slot van de set was vrij inhoudsloos met te veel geforceerde climaxen. Spijtig, want deze jongens waren een ontdekking. Leuk moment in de kantlijn: de jongens van BBNG vonden het zo leuk dat ze het moment vereeuwigden met een geïmproviseerde fotosessie. Het resultaat werd op hun twitteraccount geplaatst.

Liefde en alcoholisme

De nacht viel als een koel deken over Gent en plots blijkt de Bijlokesite overvol te staan. Iedereen komt natuurlijk voor Agnes Obel. Het bewijst hoe populair de Deense nachtegaal in ons landje is. Ze speelde met een volledig vrouwelijke bezetting. Obel bekent dat ze de liedjes in het Nederlands en het Frans wou aankondigen maar dat ze de tekst vergeten is.

Het publiek vergeeft haar dat snel want haar feeërieke muziek past de setting natuurlijk als gegoten. Haar pianoriedels lijken verloren melodieën van Yann Tiersen en – jawel – Ludovico Einaudi. De strijkers zorgen voor aanzwellende dramatiek en bezorgen de songs body. De ziel blijft natuurlijk Obels stem en de klatergouden liedjes die ze daarmee brengt. Zoals altijd: zo schoon.

Voorafgaand aan de bisnummers etaleert de Deense haar zwarte humor: ‘Ik heb nog twee liedjes. Het ene gaat over liefde, het ander over alcholisme. We zullen beginnen met liefde, want dat leidt uiteindelijk toch tot dat ander…’ Ontroerende schoonheid met een fonkelend zwart randje.

Vandaag op Gent Jazz onder meer: Gabriel Rios (18.30 u.), José James (20.30 u.) en Charles Bradley & His Extraordinaires (22.30 u.). Voor de volledige programmatie: zie www.gentjazz.com