Veertig dagen geleden, toen we 249 dagen zonder regering zaten, werden er in de verschillende studentensteden nog talloze acties op poten gezet om het wereldrecord te vieren. Er kwam zelfs een zogezegde Iraakse delegatie overgevlogen om de wisselbeker te overhandigen aan ons land, al bleken dat achteraf acteurs te zijn.

Het duurde weliswaar 249 dagen om een regeerakkoord te bereiken in Irak, maar als we tellen vanaf de verkiezingen tot het moment waarop het parlement de regering ook effectief heeft goedgekeurd, komen we uit op 289 dagen. Vandaag, 29 maart, liggen de verkiezingen van 13 juni 2010 ook 289 dagen achter ons en een regering – laat staan een regeerakkoord – is nog lang niet in zicht.

‘Op naar het Frietplein!’

De jongerenbeweging ‘Niet in onze Naam’ wil dit nieuwe wereldrecord niet geruisloos laten voorbijgaan. Met de actie ‘Op naar het Frietplein!’ bezetten zij in alle studentensteden pleinen die vandaag werden herdoopt tot ‘Frietplein’.

Op het Leuvense Ladeuzeplein daagden 500 mensen op. Al komen de meesten eerder voor de gratis frietjes dan uit politieke motivatie. het was lang aanschuiven voor een frietje, niet alleen omdat er veel gegadigden waren, maar ook omdat er in kleine keteltjes gebakken werd.

Organisatrice Caroline Spaas is tevreden met de opkomst. 'Er zijn zeker en vast ook een groot aantal mensen uit politieke overtuiging gekomen. We gaan sowieso door met actievoeren, ook al is er een regering. In mei komt er nog een betoging en een festival.'

Ook in Gent (Kouter), Luik (Place Saint-Lambert), Antwerpen (Handschoenmarkt), Brussel (Flageyplein), Namen (Place Saint-Aubain) en Louvain-la-Neuve (Place des Wallons) wordt vanavond nog een grote opkomst verwacht voor de gratis optredens en pintjes en frieten tegen dumpingprijzen.

In Antwerpen werd om 18 uur een heuse flashmob gehouden om te tonen dat solidariteit en eenheid nodig zijn.

Caroline Spaas benadrukt dat ze een solidaire regering willen, en geen splitsing. 'Niet in onze Naam' wil de instelling van een federale kieskring, Brussel als laboratorium van de samenleving van morgen en pleit voor de verdediging van een nationale sociale zekerheid. Andere eisen zijn de openbare herfinanciering van het onderwijs en de verplichting van het aanleren van Frans en Nederlands in het onderwijs.