Student wil Gentse sneeuwbal opnieuw hip maken

Pas 22 is Tanguy Serraes en toch is hij sinds kort de nieuwe bedrijfsleider van Confiserie Larmuseau, waar al meer dan honderd jaar sneeuwballen worden gemaakt. Dat is een snoepje op basis van opgeklopte margarine, met een dun laagje fondant en poedersuiker. Sinds twee maanden maakt Serraes veertien uur per dag sneeuwballen. Voorlopig krijgt hij daarbij nog de hulp van Johnny Larmuseau, die met sneeuwballen werd grootgebracht. Maar vanaf volgende week staat Serraes er alleen voor.

De Gentenaar

‘Als student marketing droom ik al een hele tijd van een eigen project’, vertelt hij. ‘Vorig jaar zag mijn vader in De Gentenaar een artikel over Johnny Larmuseau, die een overnemer zocht voor zijn sneeuwballenfabriek. Ik had nog nooit van sneeuwballen gehoord, maar ging toch eens luisteren. Na mijn eerste bezoek gaf Johnny mij een doos sneeuwballen mee. En ik heb die opgegeten als waren het chips. De hele doos moest eraan.’ (lacht)

‘Ik zie veel potentieel in het product’, zegt Serraes. ‘Momenteel zijn de sneeuwballen vooral bekend bij een wat ouder publiek, maar als ik zie hoe graag mijn vrienden en petekind de snoepjes lusten, dan ben ik gerust. Nu is het aan mij om de sneeuwbal bekend te maken bij mijn generatie. Ik hoop dat ons product binnen een paar jaar zo bekend is dat iedereen zegt: Ha, het is winter, de sneewballen zijn er weer.’

De basis daarvoor heeft hij alleszins mee, want Serraes is naast bedrijfsleider ook student marketing. Momenteel zit hij in zijn derde en laatste jaar aan de Arteveldehogeschool. ‘Het voordeel aan sneeuwballen maken, is dat het alleen in de winter kan. Bij temperaturen boven 18 graden smelt het snoepje als sneeuw voor de zon. Ik heb dus de hele zomer om te studeren.’

Met de overname, verdwijnt de sneeuwbal uit de familie Larmuseau. Johnny’s grootvader August bedacht de lekkernij als ‘snoepje voor het volk’.

‘Dat was ergens begin de twintigste eeuw’, vertelt Johnny Larmuseau. ‘Chocolade was toen onbetaalbaar voor de werkmensen. Daarom maakte mijn grootvader een snoepje van opgeklopte margarine, met een dun laagje chocolade rond en besneeuwd met poedersuiker. Hij won er zelfs een gouden medaille mee op de Wereldexpo van 1913.’

Vader Georges nam de zaak over en in 1982 was het aan Johnny. Die gaat op zijn 68ste op pensioen, met pijn in het hart. ‘Natuurlijk is dit niet gemakkelijk. Maar ik heb alle vertrouwen in Tanguy. Hij luistert goed naar mij en hij heeft beloofd om niets aan het recept te veranderen. Dat was voor mij zeer belangrijk.’