De oudste Limburger mocht gisteren 106 kaarsjes uitblazen. Het was haar grote droom om haar verjaardag te vieren zoals in de tijd van toen. Samen met familie en vrienden werd een klein feestje in het openluchtmuseum van Bokrijk georganiseerd. De jarige droeg een oude boerencape en een kapje, net als de boerenvrouwen begin vorige eeuw. De pastoor verwelkomde haar in de kerk van Bokrijk, en daarna werd in een oud boerderijtje de taart met 106 kaarsjes aangesneden.

Antonia Nouwens is op haar gezegende leeftijd nog steeds een kranige dame. Ze genoot zichtbaar van alle aandacht. ‘Ik dank de heer dat ik dit mag meemaken en ik hoop nog vaker in Bokrijk te mogen komen. Zoveel belangstelling voor mij, daar moet ik van profiteren, want dat maak ik niet elke dag mee. Maar ik ben maar gewoon, niks bijzonders’, zegt ze.

Ze herinnert zich dat ze zelf, als elfde kind van dertien, in een gelijkaardig oud boerderijtje in het Nederlandse Middelbeers opgroeide. ‘Moeder zorgde voor de dertien kinderen. We waren arm en ze maakte onze kleren zelf. De boerenvrouwen droegen kledij zoals deze die ik nu draag. En ze kookte voor ons. Vader werkte op het veld.’ Ze werd als meisje van vijftien jaar verliefd op Cees, maar nam toch de beslissing om het klooster in te gaan. ‘Daar heb ik altijd hard moeten werken, in de tuin en als kok voor de andere zusters. Ik denk dat het actieve leven van hard werken me deze gezegende leeftijd heeft gegeven’, zegt ze.

Na 54 jaar trad ze uit het klooster. Vandaag verblijft ze in woon- en zorgcentrum Imadi in Hasselt. Voor haar leeftijd is Tonia nog behoorlijk goed te been en goed bij verstand. Aan afscheid nemen van het leven denkt ze dan ook niet. ‘Van mij mag er nog zeven of acht jaar bijkomen’, zegt ze lachend.