Hij is het intussen gewend, de commotie rond het gaatje dat hij bedacht. Dat deed hij al eind jaren 90. Tempels was met pensioen en smeerde elke ochtend bij het ontbijt samen met zijn vrouw enkele beschuitjes. “Maar die kwamen zo moeilijk uit het pak.” Bijna per toeval kwam het eureka-moment. Hij vijlde er een stukje af en zag meteen hoe geniaal eenvoudig zo’n kleine uitsparing in de beschuit was.

Negatieve publiciteit

Tempels was zo slim om een octrooi aan te vragen voor zijn idee en trok ermee naar de grote spelers. Bolletje, Van der Meulen en ook Continental Bakeries, bekend van Hauss. “Ze vonden het maar niets. Niemand was geïnteresseerd. Maar een paar jaar later kwam Bolletje er plots zelf mee op de markt. Een eigen idee, zeiden ze. Dat ik ermee was komen aandraven, waren ze vergeten. Toen heb ik de media ingeschakeld en mezelf geprofileerd als David die vocht tegen Goliath.”

Waarop Tempels zelf een kort geding aan zijn been kreeg, voor zo veel negatieve publiciteit. De rechter had er echter geen oren naar en stelde de man in het gelijk. Uiteindelijk kwamen beide partijen tot een vergelijk en verkreeg Bolletje een licentie. Sindsdien ontvangt de man een bedrag per rol beschuiten die de fabriek verlaat.

Ook Van der Meulen sloot een paar jaar geleden zo’n deal met Theo Tempels. “Hoeveel ik krijg? Dat vertel ik niet. (lacht) Maar elk jaar worden zowat 50 miljoen rollen verkocht.” Zelfs als het om een halve cent per pak beschuiten zou gaan, komt dat neer op 250.000 euro per jaar.

Niet innovatief

Alleen was er dus nog één grote producent die geen gaatje mocht maken in zijn beschuit: Continental Bakeries. Die heeft nu geprobeerd om het octrooi nietig te laten verklaren omdat het niet innovatief genoeg zou zijn. Tevergeefs. “Het twistpunt is altijd hetzelfde. De beschuitenmakers beweren dat een vakman altijd tot die oplossing zou zijn gekomen. Maar dat is flauwekul. Zeventig jaar lang beseften de fabrikanten zelfs niet dat er een probleem was, laat staan dat ze er een oplossing voor zochten.”