“Ik heb het gevoel dat Bo Van Spilbeeck haar stem forceert. Ze doet me aan Daffy Duck denken. Ik geloof haar soms niet helemaal. Vervelend in een nieuwsuitzending.” Dat zei auteur Marnix Peeters onverbloemd vorig weekend in onze krant over Bo Van Spilbeeck.
Op de Boekenbeurs zaten ze op nog geen vijftien meter van elkaar, dus ging Peeters zelf naar Van Spilbeeck om zijn harde taal te verduidelijken.
“Ha, gij snoodaard”, zei Van Spilbeeck toen ze hem zag. “Die vergelijking met Daffy Duck had toch niet gehoeven? Maar bon, ik begrijp je wel. Anderhalve maand geleden klonk mijn stem nog benepen, nu al veel minder. Birgit Van Mol, die logopediste is, heeft mij nog twee dagen geleden gezegd dat mijn stem al veel beter klinkt. Dat ik anderhalve maand geleden leek te praten met – euh – toegeknepen ballen.”
Peeters grinnikte. “Zie je wel?” Bo knikte. “Je had het niet zo hard moeten formuleren maar die stem is een zoektocht. Een van de moeilijkste dingen om goed te krijgen. Je moet constant jezelf forceren om een toontje hoger te praten. Maar dat is nu al veel beter. En tijdens mijn revalidatie na mijn geslachtsoperatie zal ik er voort op oefenen.”
