Krijgt u er de ­komende week ook weer een voorge­lezen, zo’n heerlijke nieuwjaarsbrief vol wensen voor mensen en zoenen van kapoenen? ­Rijmen en dichten zonder mijn gat op te lichten, daar was ik ­ijzersterk in als kind. Maar toen ik groter werd, merkte ik dat er nauwelijks nog volwassenen mijn liefde voor ­limericks en aan­verwanten deelden. Tijd om uit te ­zoeken waarom de betere poëzie zich mijlenver van de regionen der rijmelarij bevindt, en u er en passant toch de schoonheid van te doen inzien.