“Het is als een sprookje dat is uitgekomen. Dit had ik nooit verwacht. Een paar weken geleden ben ik helemaal alleen begonnen inzamelen, enkel met mijn gsm en strooibriefjes en affiches. Ik ging van deur tot deur bij de winkels. Niemand geloofde dat ik duizend pakketjes zou kunnen verzamelen. En kijk nu.”

David (60) is ontroerd door de berg aan chocolade paaseitjes die zaterdag verzameld stond in bedrijvencentrum De Punt in Gentbrugge. Hij wil niet met zijn naam in de media, maar wou het personeel van het Gentse UZ bedanken – “Daar zitten de echte helden” – en iets doen voor de kinderen in het kinderziekenhuis van het UZ. “Die worden wat vergeten tijdens deze paastijd in corona”, vertelt David. “Ik wou iets doen voor hen.”

David is ‘technisch dakloos’ en kan vier maanden verblijven in een sober appartementje dat de Stad Gent hem voorziet. “Ik ben actief als vrijwilliger in de buurt rond het UZ. Daar doe ik boodschappen voor oudere mensen en bedeel ik mee eten voor het OCMW. Maar nu wou ik het UZ bedanken.”

Zeven ton chocolade

Bij handelaars in de buurt haalde David meer dan 600 kilogram chocolade op, goed voor meer dan duizend pakketten. Maar de doorbraak kwam toen hij een Aldi-supermarkt binnenstapte. “Vanuit de hoofdzetel kreeg ik onmiddellijk zeven ton chocolade. Onvoorstelbaar.”

De stapel dikte uiteindelijk aan tot 18 ton chocolade. “Eergisteren is hier een vrachtwagen toegekomen met drie palletten vol chocolade”, zegt Marie Haspeslagh van Enchanté, een organisatie die daklozen en armen helpt met gratis voedsel in Gent.

“We delen de pakketten uit aan allerlei organisaties die met armere gezinnen werken, mensen in de psychiatrie, jongeren of mensen die eenzaam thuis zitten.”

Tranen in de ogen

Zondag mag David zijn uiteindelijke doel ook uitvoeren. Verkleed als paashaas kan hij duizend pakketten gaan afleveren aan het Kinderziekenhuis van het UZ Gent. “Het is de eerste keer in mijn leven dat ik paashaas speel”, lacht hij. “We gaan ook rond in Nieuw Gent (een armere buurt in Gent, nvdr). Niemand had verwacht dat dit zo groot zou worden.”

De ophaling heeft David diep geraakt. “Het mooiste dat ik zal herinneren is dat een 92-jarige dame mij persoonlijk opbelde. Ze had een zakje paaseieren laten brengen van bij de bakker. Ze belde me of ik het niet wou komen ophalen, voor de kinderen van het UZ. Ik ben het persoonlijk gaan ophalen en ze overhandigde het me met de tranen in de ogen. Alle kleintjes maken één groot.”