De traditionale persconferentie had stipt om half zeven kunnen beginnen, ware het niet dat Jasper Stuyven zich met enkele minuten vertraging aanmeldde. Wat dan weer niemand leek te verbazen. Maar de sfeer was goed, zonder meer. Niemand leek zich echt druk te maken in het feit dat er zondag een WK in eigen land op het programma stond, met een landgenoot als de uitgesproken kandidaat op goud. “Is het niet wat vroeg om ons al nerveus te maken?”, vroeg Tiesj Benoot zich af. “We kunnen nog drie nachten slecht slapen. Al denk ik niet dat dat zal gebeuren.”

De vragen kaatsten alle richtingen uit. Over het koersverloop! Benoot: “Niemand zal met Wout naar de finish willen gaan.” Over hun eigen kansen! Stuyven: “We staan met een uitgesproken kopman aan de start.” Over de concurrentie! Evenepoel: “We zijn heus niet het enige sterke blok dat aan de start zal staan.”

Maar wat vooral opviel, was de rust die over de selectie heerste. Vragen naar de wedstrijdtactiek werden diplomatisch omzeild, wie hoopte dat overlappende ploegbelangen voor een pikante noot zouden zorgen, kwam evenzeer bedrogen uit. “Wie de selectie aanvaard, weet dat hij enkel en alleen voor de nationale ploeg rijdt”, zei Tim Declercq. “Op basis daarvan zijn we ook geselecteerd. Je kan niet half en half aan de start van een WK staan.”

Enkel bij Remco Evenepoel viel een oplopende hartslag te noteren toen werd gepeild naar zijn gevoel bij de uitspraken van Eddy Merckx die vond dat Evenepoel beter niet in de selectie had gezeten. “Hij moet altijd iets zeggen en dat is jammer”, reageerde Evenepoel. “Ik heb veel respect voor hem en dat is blijkbaar niet wederzijds. Misschien is dat omdat ik destijds niet bij zijn zoon in de ploeg ben gekomen. Ik kijk op naar Eddy, bewonder hem voor zijn palmares en zijn prestaties. Ik sta niet aan de start om de ploeg te flikken. Dat zou nooit in mijn hoofd opkomen.”

Maar voor het overige was ook Evenepoel de rust zelve. “Ik vind het gewoon leuk om dit op jonge leeftijd mee te mogen maken.”

En zelfs als zondag blijkt dat er geen wereldtitel te vieren valt voor de Belgen, dan nog hoeft dat niet het einde van de wereld te betekenen. “Jullie doen alsof alles behalve een wereldtitel een ontgoocheling zou zijn”, counterde Stuyven. “Zeggen dat niet winnen gelijk staat aan falen, is een slecht uitgangspunt, vind ik. Misschien rijden we de perfecte koers en winnen we toch niet.”

Wat wel duidelijk is: niet één landgenoot buiten Wout van Aert acht zich in staat zondag te winnen. “Alles voor Wout”, klonk het eensgezinder dan ooit.