“Emotioneel misbruik is iets wat met onze groep is gebeurd”, onthult aanvalster Hélène Rousseaux, die momenteel aan de slag is in Turkije. “Ik heb heel veel schrik om daarover te praten. Ik ben nog altijd bang. Ik niet alleen, denk ik. Ik ben wel blij dat ik dat nu wel eens durf.”

De Tigers pakten in 2013 brons op het EK, een jaar later namen ze deel aan het WK. Daarna ging het bergaf met de nationale ploeg. “Wij werden toen bekend, maar iedereen had een verkeerd beeld van ons”, aldus Freya Aelbrecht. “Toen de turnsters met hun open brief kwamen, dachten wij van: ja, dit is exact hoe het ook voor ons aanvoelde. Het fysieke misbruik niet, maar wel het emotionele. Dat machtsvertoon, die controle, dat manipuleren… Dat is ons verhaal. Vooral die angst waarmee wij van jongs af aan werden begeleid. Dat was niet het juiste regime waarmee je jezelf als topsporter en als jongvolwassene tot op een hoger niveau kunt brengen.”

LEES OOK. Volleybalfederatie steunt bondscoach Vande Broek na harde kritiek van ex-speelsters: “Wij hopen nog lang met hem voort te kunnen”

“Het was ergens een opluchting om dat (de verhalen uit de turnwereld, red.) te zien”, stelt Rousseaux. “Jammer dat het gebeurt, maar ook een opluchting om te zien dat het daar ook gebeurt. Er bestaan zoveel mooie beelden van dat EK-brons uit 2013, dat zou zo’n mooi verhaal moeten zijn. En toch heb ik daar zo’n dubbel gevoel bij. Ik weet nog dat iemand toen tegen mij kwam zeggen dat ik ervan moest genieten. Ik wilde dat doen en ik forceerde dat ook, hard. Ik wilde alles vergeten, maar dat ging gewoon écht niet. Ik ben echt buitengepest door de coach. Stap voor stap werd er altijd iets afgenomen. Dat ging zelfs tot de ploeg overtuigen dat ik niet goed genoeg was. Dat was het allermoeilijkste voor mij, omdat niemand nog achter mij stond.”

Volgens Aelbrecht werd er “gecoacht met een negatieve weerklank”. Het was volgens de middenaanvalster vooral “roepen en tieren” door de coach en staf. “Het was verdeel en heers door angst te gebruiken naar de groep toe”, waarna ze verschillende persoonlijke aanvallen voorleest van haar gsm. “Worden jullie gesponsord door obesitas, hoer, vadsige schijtwijven, bende trienen, geit, dom wicht, boerenpaard, dansende discotheekwijven...”

Fat shaming

Ook Valerie Courtois, de intussen gestopte zus van Rode Duivel Thibaut Courtois, deed haar verhaal. “Het idee van de coach was dat we hard moesten aangepakt worden, als we het wilden maken in het buitenland. Ik denk echter niet dat dit altijd nodig was. Het was dus niet altijd een omgeving waar je jezelf goed kon voelen. Er werd ook altijd druk geoefend op het volgen van wat er werd gezegd. Want als je eruit stapte, dan hypothekeerde je je eigen kansen op een carrière.”

Volgens Aalbrecht was er ook sprake van fat shaming. “Als er constant naar uw hoofd wordt gesmeten hoe dik je bent, met scheldwoorden... Soms persoonlijk, maar meestal ook gewoon richting het team. Dat weegt enorm op de groep. Na de verloren halve finale op het EK in 2013 zijn wij twee uur lang uitgescholden geweest voor het vuil van de straat. Ook dat wij allemaal te dik staan, dat was zo denigrerend. Er hebben een aantal speelsters een uur lang geweend.”

“Schandalig”

Vande Broek wordt net altijd geroemd als een autoriteit inzake coaching. Hij geeft als professor les aan de KU Leuven, onder meer over coachtechnieken. Vande Broek was een kleine week geleden op de hoogte gesteld door de VRT van de documentaire, maar wenste niet te reageren. Ook gisteravond na de uitzending niet. “Ik wil in alle rust bekijken of en op welke manier ik reageer op de aantijgingen,” aldus Vande Broek, die jarenlang adviseur was van het kabinet-Weyts.

Kris Vansnick, Vande Broeks assistent bij de Yellow Tigers, reageert wel. “Schandalig hoe het tv-programma Gert weergeeft”, zo luidt het. “Hij wordt door vele collega’s zowel binnen als buiten de sport aanzien als een autoriteit in coaching. Een speelster beter maken is zijn credo, hiervoor zal hij alles doen – zowel op als naast het veld. Hij is veeleisend op het veld, maar minstens evenveel ondersteunend naast het veld.”