Liefde doet zotte dingen met een mens. Zeker in tijden van oorlog. Zo kwam het ook tot het verhaal van de 32-jarige Oekraïener Serhi Belyaev. Hij woont in het dorpje Tsyrkuny. Zijn verloofde en zijn ouders wonen zo’n tien kilometer verderop in Charkov. Vóór de oorlog betekende dat afdraaien op Sorbornastraat, de E40 nemen tot aan de Lesia Serduika-snelweg en dan was hij er. Maar toen de Russen op 24 februari Oekraïne binnenvielen, duurde het slechts enkele uren voor zijn thuisstad volledig ingenomen was en de Lesia Seduika veranderde in de frontlinie. Dat betekende dat zijn verloofde en zijn ouders aan de andere kant van het front zaten en die grens kon hij onmogelijk oversteken.

LIVE. Oorlog in Oekraïne: volg hier alle nieuws over de Russische invasie

Dus kwam hij met een alternatief plan. In plaats van de gebruikelijk 10 kilometer zou hij een tocht van 3.700 kilometer ondernemen om tot bij zijn geliefden te geraken. “Naar de Russische grens, door Rusland naar Letland, verder naar Litouwen en Polen en dan terug naar West-Oekraïne om Charkov vanuit het westen te bereiken”, vertelde hij aan The Guardian. “Het was een beetje gek, ja.” Maar het was mogelijk.

Klein konvooi

Op 4 april om 1 uur ’s middags vertrok hij in een klein konvooi. En ongeacht de enorme afstand zou het niet simpel worden. Aan elke grenspost werden ze urenlang tegengehouden. Hij werd ervan verdacht een spion te zijn en moest keer op keer een geloofwaardig verhaal vertellen om tot aan het volgende checkpoint te geraken. Onderweg kregen ze onder meer ook te maken met motorpech en was het soms balanceren op kapotte bruggen en wegen. Meermaals kwam hij oog in oog te staan met Russische machinegeweren en moest hij plankgas geven om de avondklok niet te schenden.

LEES OOK. Oekraïense president Zelenski wil opnieuw onderhandelen, op één voorwaarde: “Sommige dingen kan je enkel aan tafel bereiken”

Na talloze uren ondervraging en weinig slaap kwamen ze op 6 april aan in Letland. Tegen de middag waren ze al in Litouwen en tegen de avond geraakten ze in de Poolse hoofdstad Warschau. De grootste gevaren waren geweken, maar toen kreeg Covid hem te pakken. Zeven dagen lang verbleef hij in de hoofdstad. Er waren twijfels. Veilig in het buitenland blijven of opnieuw Oekraïne binnenrijden? Belyaev zette door. “Ik moest tot bij mijn verloofde geraken.”

Lviv

Op 14 april vertrok hij opnieuw en raakte hij tot in Lviv, de meest westelijke stad van Oekraïne. Maar hij was vastberaden verder te rijden. Al betekende dat wel dat hij opnieuw door oorlogsgebied moest. “Veel wegen waren afgesloten - het voegde waarschijnlijk 100 kilometer toe aan onze 550 kilometer lange reis. Maar dat is niets als je 3.700 kilometer rijdt in plaats van 10 om thuis te komen”, vertelde de man.

LEES OOK. Met Marioepol is de eerste grote Oekraïense stad gevallen: “Vier grote redenen waarom dit belangrijke overwinning is”

Korte tussenstoppen in Kiev, waar hij voor het eerst in 11 dagen tijd nog eens in een bed kon slapen, en in Poltava, waar zijn jongere broer woont, en dan door naar Charkov. Op vijftig meter van het huis van Nataliy, zijn verloofde, werd hij opnieuw tegengehouden door de politie. “Ze waren achterdochtig over de dekens en de staat van mijn auto. Ze vroegen of ik erin had geslapen, en waarom. Alleen mijn paspoortstempels hebben hen van mijn verhaal overtuigd.” Na 3.700 kilometer kon hij zijn Nataliy in de armen sluiten.