Lukas Dhont heeft niet de Gouden Palm verloren; hij heeft de Grand Prix gewonnen. Van enige ontgoocheling is geen sprake bij de regisseur van Close. “Supercontent”, zegt hij zelf aan telefoon vanuit Cannes, vlak voor de gebruikelijke persconferentie. Ook al was Close door de grote buitenlandse media uitgeroepen tot favoriet voor de hoofdprijs? “Ik vond het prachtig dat mijn film dat waard werd geacht door zovelen. Dit is toch ook nog maar mijn tweede film. En ik gun het Ruben Östlund, die ik erg bewonder. Met hem een glas champagne mogen drinken, is geweldig.”

LEES OOK. Lukas Dhont wint met ‘Close’ de Grand Prix op het filmfestival van Cannes, ook andere landgenoten vallen in de prijzen

Close was het wel, want de Grand Prix was de laatste prijs die werd uitgereikt voor men aan de Gouden Palm begon. “Het was spannend tot het eind. En natuurlijk ben je ambitieus, en wil je die hoofdprijs wel. Maar wat belangrijker is, is dat zoveel mensen me de voorbije dagen kwamen vertellen dat deze film echt hun coup de coeur was.”

Dat hij zijn prijs moet delen in een ex aequo met Stars at noon van de Franse regisseuse Claire Denis, vindt hij geen bezwaar. “Maar dan alleen omdat het Claire Denis is, waar ik enorm naar opkijk. Dat ik naast haar op het podium mocht staan, is een enorme eer. Even ben ik tot op de hoogte van Claire Denis gehesen.”

En nu? “Persconferentie, een diner, en vrij veel champagne drinken. Ik heb me de voorbije dagen ingehouden en vooral veel interviews gegeven. Maar nu ga ik eens echt ervan genieten.”

Telefoon in bad

Op die feestelijkheden liep hij ongetwijfeld Charlotte Vandermeersch en Felix van Groeningen tegen het lijf, die de Juryprijs wonnen met Le otto montagne. Zij deden een nachtje door, want hadden ’s ochtends om 6 uur al hun vlucht terug naar huis, waar hun zoontje op hen wachtte.

Ze waren immers al lang terug in België toen ze zaterdag telefoon kregen vanuit Cannes dat ze gewonnen hadden en moesten terugkomen. Op dat moment zat Vandermeersch met hun zoontje in bad. “Dat telefoontje kwam pas om half één ’s middags, dus het was een heel gedoe om nog een vlucht te vinden”, zegt Vandermeersch. “Er was geen tijd meer om na aankomst nog langs een hotel te gaan, dus ik heb me moeten schminken in het vliegtuig, me omgekleed in de luchthaven en mijn schoenen aangedaan in de taxi.”

Ook Jean-Pierre en Luc Dardenne moesten terugkeren uit België. “Het is fijn hoe de Belgische cinema hier samenkomt”, zegt Van Groeningen. “Er is veel liefde en warmte en respect tussen ons. De Dardennes hebben het pad geplaveid voor Belgische filmmakers in Cannes.”

We kennen elkaar ook al lang”, zegt Vandermeersch. “Ik heb nog ooit als jurylid een prijs gegeven aan een kortfilm van Lukas op het Kortfilmfestival in Leuven. En nu kon ik hier zijn film zien en vaststellen hoe veel hij sindsdien gegroeid is.”