Johan Verminnen maakt van Luisterplein een Meezingplein: “Ik hou van de Gentse Feesten”

Verminnen is 71 geworden, zei hij, staat 53 jaar op het podium en dat laat zich bij momenten horen: zijn stem heeft niet altijd nog die enorme kracht meer van vroeger. Zijn trouwe publiek maalde daar niet om, zo blij was het zijn mooie liedjes nog eens te horen. Een twintigtal zong hij er, en hij heeft er nog veel meer andere waarmee hij uren luisterplezier zou kunnen bezorgen.

Zijn set en zijn bindteksten waren duidelijk opgefrist. Opvallend was dat hij dochter Pauline, van het liedje Paulien (anders gespeld, inderdaad) duidelijk op het voorplan duwde. Vroeger mocht ze al eens één liedje meezingen. Nu was ze achtergrondzangeres, en mocht samen met haar vader ‘Mooie dagen’ zingen. “Het is iets speciaals, met je dochter zingen”, zei hij, zeker omdat ze hem onlangs een tweede kleinkind gaf, Miro. (lees verder onder foto)

Pauline mocht ook even alleen zingen, terwijl vader met zijn zere rug wat kon uitblazen. Zij koos voor zijn inderdaad wondermooie ‘Vier hoog in de wolken’, en ‘L’ âme des poètes’ van Charles Trenet. Ze heeft de liefde voor het Franse chanson van haar vader met de paplepel meegekregen.

Zelf startte hij met ‘Zanger zonder meer’, waarin hij vreest voor het moment dat hij niet langer door het applaus zal worden verwend. Dat zal duidelijk nog lang duren. Hij kreeg een eerste staande ovatie toen hij het Luisterplein in een Meezingplein veranderde, met ‘Laat me nu toch niet alleen’, een liedje waar hij oprecht trots voor is, omdat het ‘liedje van het volk’ is zoals hij het noemde, dat zelfs de bouwvakkers meefluiten vanop hun stelling. (lees verder onder foto)

Dan volgde één van zijn lijfliederen, ‘Tussen de spelers en de drinkers’, om te eindigen met het obligatie ‘Rue des bouchers’. “Ik ben dat liedje eigenlijk, beu, maar ik zing het omdat ik van jullie graag zie en van de Gentse Feesten houd.” Een derde staande ovatie was zijn deel.

Luc De Vos

De avond op het Luisterplein werd nog sfeervol afgesloten door actrice Lien Van de Kelder, die samen met Jan De Smet (ex-De Nieuwe Snaar) en contrabassist Wouter Berlaen ‘Chique Dingues” zong. Een echt feestelijk programma met een mix van covers en geestige, wat pikante, bindteksten van Jan De Smet waar Van de Kelder als een deftige dame op reageerde.

De muziek laveerde tussen ‘ça plane pour moi’, ‘Omdat ik van je hou’ van Jaap Fischer, iets van Dylan en van Carla Bruni. Kortom, een verzameling fijne liedjes waar weinig eenheid in te bespeuren viel, maar waar het publiek tot de laatste noot van genoot. Die was weggelegd voor Luc De Vos. Ze kozen voor één van zijn zwartste nummers, ‘Donkere stille gangen’, over zijn tijd op het internaat van het Sint-Lievenscollege en de geur van die gangen die je nooit kwijtraakt. Mooi moment!