Populaire dierenarts Mieke (62) uit Brugse Poort stopt na 30 jaar: “Altijd alle dieren geholpen, ook als baasje weinig geld had”

Op de hoek van de Rooigemlaan en de Drongensesteenweg vind je dierenartspraktijk ’t Snorhaar. Al meer dan dertig jaar ontvangt Mieke Vandenborre jou en je viervoeter er met open armen. De locatie van de praktijk was een bewuste keuze.

“Ik woonde al in de Brugse Poort en was verknocht aan de buurt. Het is begonnen met een hele kleine praktijkruimte en stilaan uitgebreid. Ik zag het als mijn roeping om alle dieren te helpen, ook die van mensen met minder geld. Als je niet in één keer kon betalen, was dat geen probleem. Het zal mij altijd bijblijven hoe dankbaar mensen zijn als je hun dier kunt genezen.” (lees verder onder foto)

Terwijl ze nog studeerde als dierenarts, zetten mensen al gevonden katjes bij haar aan de voordeur. “Toen ik de praktijk opstartte, had ik twee geadopteerde proefhonden en ving ik veertien katjes op. Ik ben altijd zwerfpoezen blijven steriliseren en opvangen. Dierenarts ben je voor het openbaar dierenwelzijn, dus daar kan ik geen nee tegen zeggen. Tijdens mijn vakantie ga ik ook altijd helpen in twee dierenasielen in Spanje.”

Grote huiskamer

In al die jaren zag Mieke honderden dieren passeren op de behandelingstafel. “Ik ken ondertussen ook drie generaties baasjes. Van sommige families kwamen zowel de grootouders, de ouders als de kinderen langs en weet ik dus welke huisdieren ze eerder al hadden.” (lees verder onder foto)

Echt opvallende dieren waren er niet bij. “Een bekende bezoeker was wel Seppe Slabbinck met zijn rosse kat, die hij overal mee naartoe nam op zijn schouder. Driekwart van de patiënten zijn katten, want zelf ben ik een echte kattenmens. Daarnaast zijn er knaagdieren en hondjes. Een praktijk moet voor mij klein en huiselijk zijn om de dieren niet bang te maken, een soort grote huiskamer.”

Operaties gepland

Helaas moeten alle beestjes naar een nieuwe dierenarts, want de praktijk gaat eind dit jaar dicht. Mieke moet verschillende operaties ondergaan en collega Eva kan de boel niet alleen runnen. “We hebben een jaar lang gezocht naar een vervanger en enkele sollicitanten ontvangen, maar we konden niemand vinden die geschikt was. De meeste dierenartsen willen tegenwoordig liever in een grote kliniek werken. Daar kan je makkelijker shifts verdelen, in plaats van werkdagen van twaalf uur te kloppen.”