“Dat denk ik niet”, blijft Hendrix realistisch na het compliment van Puttemans. “Met een wereldtopper als Jakob Ingebrigtsen, de Brit Sam Ashir en de Zwitser Jonass Raess aan de start die 7.35 waard zijn of zelfs minder, mag ik gezien mijn huidige vorm hoogstens een top vijf ambiëren. Op het podium zie ik mezelf nog niet direct staan.”

Anderhalf uur vertraging

Robin Hendrix ondernam de reis naar de Verenigde Staten op eigen houtje en op eigen kosten. “Het was mij te doen om punten te vergaren op de wereldranglijst. Mijn 13.17 moet zowat overeenkomen met mijn 7.40 op de 3.000m in Karlsruhe, waar ik 1.200 punten mee heb verdiend. Daarmee moet ik in de top 30 op de wereldranglijst staan.”

“Het was een vermoeiende onderneming”, zeg de topsporter van Defensie. “Daags voordat ik naar Boston afreisde, zat ik nog in Portugal te trainen. De twee vliegreizen en het tijdsverschil wogen zwaar door. Ter plaatse moest ik alles zelf beredderen, maar het was de moeite waard. Ik werd derde achter twee Kenianen en verbeterde mijn record van 13.19. Ik achtte mij bekwaam om 13.15 te lopen, en mits beter uitgerust, zat er misschien wel 13.10 in. Spijtig genoeg had ik geen superdag. Bovendien had de meeting anderhalf uur vertraging. Ik had twee opwarmingen achter de rug. De eerste drie kilometer verliepen nog wel goed, maar in de laatste twee kilometer was het harken. Toch ben ik enorm opgelucht. Vorig jaar bleef ik steken op 13.30 en kwam ik niet meer in de buurt van mijn record. Die frustraties liep ik nu van mij af. Volgend jaar wil teruggaan naar Boston, maar dan beter voorbereid.”

Hendrix is 13.08 waard

“Ik had die 13.17 van Hendrix niet zien aankomen”, zegt Miel Puttemans. “Na 48 jaar dacht ik dat mijn record nog een paar jaar zou standhouden. 5.000 meter indoor wordt immers niet zo gauw gelopen. Tien jaar geleden werd mijn besttijd van 28.12 over de 10.000m, dat nog een wereldrecord is geweest (een van de zestien, red.), verbroken. Gezien zijn tijd over de 3.000m is Hendrix 13.08 waard”, rekent Puttemans vlug uit.

“Natuurlijk zijn beide generaties niet te vergelijken. Wij liepen de hele winter cross en stapten dan over naar indoor. Met als enige voorbereiding: vijf dagen op de indoorbaan van Vittel. Van hoogtekamers was toen geen sprake. Hoogtestages deden we alleen in de zomer, driemaal daags trainen en maximaal tien dagen. Mijn 10.000m liep ik in Pantin op een baantje van 166,166m.”