Meer dan een jaar geleden sloeg het noodlot toe bij Egan Bernal. Begin januari, in volle voorbereiding op het seizoen, knalde hij op training in Colombia met volle snelheid tegen een geparkeerde bus. Hij brak daarbij zijn dijbeen, knieschijf en twee ruggenwervels en hield er ook een klaplong aan over. Na het ongeval onderging de Colombiaan verschillende operaties en pas midden augustus begon hij de competitie in de Ronde van Denemarken. Hij reed die niet uit, net als de Ronde van Duitsland. Ook in de Giro della Toscane finishte hij niet. Dat gebeurde pas in zijn allerlaatste race: 28ste in de Coppa Sabatini.

Maar dit seizoen startte hij veelbelovend in de Ronde van San Juan. In de koninginnenrit naar Alto Colorado werd hij vierde, voor Remco Evenepoel. Daags nadien moest hij opgeven door een knieblessure. Hij moest forfait geven voor de Ruta del Sol en Parijs-Nice.

“Ik heb drie weken niet gereden en ben hier in Catalonië gestart met maar iets meer dan twee weken training”, vertelt hij aan de teambus van Ineos Grenadiers. “Ik heb niet te veel getraind, dus het is normaal dat ik hier afzie. Dit is mijn eerste wedstrijd in de World Tour sinds mijn ongeval. Ik moet opnieuw gewoon worden aan dit tempo. Iedere dag is een test. Het doel is altijd alles te geven op de beklimmingen, want daar heb ik minder goed op kunnen werken tijdens mijn trainingskamp. Ik heb dit nodig om me weer op een goed niveau te brengen voor de toekomst.”

“Gelukkig dat ik nog leef”

Of Bernal opnieuw dat topniveau zal halen, is een grote vraag. Hij heeft duidelijk nog veel werk. “Ik heb tijd nodig om mezelf opnieuw te ontdekken en toe te groeien naar mijn beste conditie. Ik zal mijn best doen en proberen prestaties te leveren, maar eerst zien hoe alles verloopt. Ik voel geen druk: niks moet. Ik ben vooral heel gelukkig dat ik nog leef na dat ongeluk. Het zou stom zijn om te veel druk op mezelf te leggen na die blessure. Ik ben heel blij dat ik opnieuw kan koersen en bij het team ben, dus ik wil vooral genieten en mijn job doen. Ik ben God dankbaar. Dat ongeluk gaf me een tweede kans om mijn best te doen en mensen te inspireren. Zeker zij die nu in dezelfde situatie zitten als ik.”