109e Luik-Bastenaken-Luik

Start: op zondag 23 april om 10u30 in Luik

Aankomst: omstreeks 16u30 in Luik

Afstand: 258,5 kilometer

Categorie: WorldTour

Remco Evenepoel zal op 23 april een ander plannetje moeten bedenken voor Luik-Bastenaken-Luik: de plek waar hij vorig seizoen zijn slag sloeg, gaat immers uit het parcours. La Redoute zal niet tot op de top beklommen worden, 300 meter eerder wordt er naar rechts afgeslagen, waarna er na een afdaling een nieuwe klim volgt (die officieel echter niet als helling wordt gecategoriseerd), de Côte de Cornémont. Ook de Côte des Forges maakt een comeback als voorlaatste helling, voor de Roche-aux-Faucons. Na 258,5 kilometer doemt dan uiteindelijk de meet op.

Dat uitgerekend de strook waar hij het verschil maakte in 2022 wordt geschrapt, kan Remco Evenepoel wel begrijpen: “Dit nodigt uit om al aan de voet van La Redoute aan te vallen in plaats van af te wachten”, reageerde hij eerder al op de parcourswijziging. “Het verandert de dynamiek van de koers, maar anderzijds hangt alles van de renners af. Wordt er niet aangevallen, dan blijft het een gesloten koers, maar als op 50 à 60 km van de meet al voor het offensief gekozen wordt, krijg je net een open koers.”

Het parcours is echter zoveel meer dan La Redoute, die door zijn plek in het parcours (op 34 kilometer van de streep) eigenlijk enkel beslissend kan zijn wanneer er aanvallend wordt gekoerst. En aanvallend koersen met meer dan 200 slopende kilometers in de benen, is allerminst evident. We overlopen in chronologische volgorde wanneer de sloophamer wordt bovengehaald:

Van Luik naar Bastenaken en terug

De naam van deze klassieker dekt na al die jaren nog steeds de lading: er wordt gestart in Luik, het peloton trekt zuidwaarts richting Bastenaken (keerpunt omstreeks 12u45) om dan weer naar Luik te trekken via iconische beklimmingen. Van de tien beklimmingen liggen enkel de Côte de la Roche-en-Andenne en de (onderschatte) Côte de Saint-Roch niet in de laatste 100 kilometer. Tot dan is het kilometers malen, waardoor de magische grens van 200 kilometer uiteindelijk ver zal worden overschreden.

De Côte de Wanne en de Côte de Stockeu

Met de Côte de Wanne bereiken we de poort naar de finale. Het is nog ver (nog 85 kilometer tot de finish) maar het is een lange klim met toch al enkele vervelende steile stukken. Het is het punt dat elke renner weet: vanaf nu valt het niet meer stil.

Vanaf de Côte de Stockeu weten de meesten wel hoe laat het is. Het is immers een verdomd steile (en smalle!) klim die leidt naar het monument van Eddy Merckx op de top. Meteen gevolgd door een korte, venijnige afdaling richting Stavelot om via het forse begin van de Côte de la Haute-Levée richting Spa te trekken.

De Rosier als enige col

Het is niet toevallig dat deze beklimming als enige helling het predicaat ‘Col’ meekreeg, terwijl de rest ‘Côtes’ zijn. De Rosier is de ideale trainingscol voor heel wat Belgische profs: lang genoeg om het echte klimgevoel te krijgen, een “loper” waarop niet de steilte maar wel de snelheid en de afstand doorslaggevend zijn en met enkele bochten die het aangenaam klimmen maakt. Het steilste stuk komt al in de eerste kilometer, met een U-bocht die uitnodigt om aan te vallen. Een cruciaal moment voor de betere knechten van de klimploegen om ofwel te controleren, ofwel de koers open te breken.

De legendarische Côte de la Redoute

Via de meer dan doenbare Côte de Desnié trekt het peloton dan naar de meest iconische helling van de dag. De Côte de la Redoute. Deze klim werd iconisch door enkele prestigeduels op de flanken van deze tweetraps-beklimming en is voor automobilisten/wielerfreaks zichtbaar vanop de E25 autostrade. De klim zelf begint van zodra de renners na het tunneltje onder de snelweg N633d rechts afslaan. Al meteen gaat het lastig omhoog, maar pas als de weg naar links afbuigt begint het echte werk met 400 meter aan maar liefst gemiddeld 14%: voor menig wielertoerist het breekpunt, voor de betere klimmers het signaal om door te trekken.

Het zwaarste deel ligt net voorbije halfweg de klim, de vervelende uitloper waar Evenepoel vorig jaar zijn beslissende demarrage plaatste wordt nu dus geschrapt. De helling is daardoor iets korter maar in plaats daarvan wordt er rechts afgedraaid en afgedaald naar de Côte de Cornémont (officieel geen helling) die erbij komt. Daarna keert de Côte de Forges terug als aanloop naar de laatste helling van de dag.

De Roche-au-Faucons (en zijn uitloper!)

De Côte de la Roche-au-Faucons gaat meteen stevig omhoog, en wordt ook steeds steiler tot net voor de officiële top in het bos. Maar... hoewel dan een korte afdaling volgt en het klimwerk voorbij lijkt, moet het vervelendste nog komen. Want de berggeiten mogen op de echte klim dan wel een ideale springplank aantreffen, wat volgt is nog een vervelend en lange uitloper op vaak vervelend bollende betonbaan en met nog stukken tot 10%. Dit tweede deel is dus echt voor de krachtpatsers, het is hier dat Evenepoel vorig jaar weer verder afstand nam van zijn achtervolgers nadat hij d eklim zelf goed had ingedeeld.

De aankomst: niet langer bergop, maar in de vallei

Na die laatste beklimming is het echter nog zo’n 13 kilometer richting finish in centrum-Luik, op de Place-Saint Lambert. Concreet: na de laatste klim blijven de renners vijf kilometer op een plateau, om dan via een snelle afdaling van drie kilometer naar de Maasvallei te stormen en in een vlakke finale te sprinten voor de zege.

Het parcours voor de vrouwen is 140 kilometer lang en telt acht hellingen:

Côte de Wanne, km 55 - 3,6 km, 5,1 %

Côte de Stockeu, km 51,6 - 1 km, 12,5 %

Côte de la Haute-Levée, km 65,8 - 2,2 km, 7,5 %

Col du Rosier, km 80 - 4,4 km, 5,9 %

Côte de Desnié, km 93,3 - 1,6 km, 8,1 %

Côte de la Redoute, km 106,1 - 1,6 km, 9,4 %

Côte des Forges, km 116,8 - 1,3 km, 7,8 %

Côte de la Roche-aux-Faucons, km 126,7 - 1,3 km, 11%.