Laporte had geen moeite om toe te geven dat hij de minste van de twee was tijdens de koppeltijdrit van 52 kilometer die hij reed met Van Aert. “Ons plan was om te versnellen bij de tweede passage van de Kemmel. Boven stelden we vast dat we er alleen voor stonden. Ik heb echt afgezien in het wiel van Wout. Dat kon je ook zien op tv. Hij was echt sterker. Gelukkig was ik een pak beter dan vrijdag, maar ik denk dat ik nog niet honderd procent ben. Ik ben nu zéér, zéér moe, maar ook zéér, zéér gelukkig. Ik ben echt wel blij dat hij me deze zege cadeau gaf.”

De twee kwamen er snel uit. Zoals Wout vorig jaar in Mantes-la-Ville tijdens de raid van Jumbo-Visma (met ook nog Roglic) in de openingsrit van Parijs-Nice besliste dat Laporte als Fransman mocht winnen. En zoals Laporte vorig jaar ook snel vond dat Wout van Aert de E3 Saxo Classic mocht winnen.

“Met een ploegmaat samen winnen geeft niet dezelfde adrenaline als wanneer je alleen wint, maar je kunt er wel veel meer van genieten”, vertelde de voormalige mountainbiker uit Hyères, die aangaf dat er pas laat werd gepraat over wie op het palmares van Gent-Wevelgem zou komen. “Dat deden we op een tiental kilometer van het einde. Toen we zekerheid hadden. Wout vroeg me of ik wou winnen. Ik ben ongelofelijk trots dat mijn naam op de erelijst staat.”

“Ik had als prof twee dromen: een etappe in de Tour winnen en een klassieker. Vorig jaar was ik tweede in Harelbeke en Wevelgem en zie, in enkele maanden tijd heb ik beide doelen vast. Mentaal zorgt dat nu voor rust, maar anderzijds moet ik de ploeg in het algemeen en Wout in het bijzonder de volgende twee weken héél veel. Het zijn de grootste doelen, de mooiste koersen, maar ook de moeilijkste om te winnen. We willen ze allebei winnen, maar zo simpel zal dat niet zijn.”

“Wout is de grote leider voor deze klassiekers. Maar anderzijds kunnen er voor andere jongens ook kansen komen. We hebben een uitzonderlijk collectief. Bekijk ze maar eens stuk per stuk. Het is ook het voordeel van zulke renners te hebben. We hebben de kracht van het collectief. Dat zag je in de voorbije vier Vlaamse voorjaarskoersen. Ik ben zo blij dat ik vorig seizoen na acht jaar Cofidis door Wout de keuze maakte om voor Jumbo-Visma te gaan rijden. Ik heb ook geen spijt dat ik er niet eerder terechtkwam, want om door zo’n team te worden aangeworven moet je een bepaald statuut hebben. Je moet al een redelijk goede coureur zijn met wie in de finale rekening wordt gehouden. Het was het juiste moment om te vertrekken. De ploeg is er ook echt in geslaagd om met de individualiteiten een groep te maken. Dat maakt dat we mooie dingen kunnen doen.”

“Ik neem aan dat de concurrentie mentaal een opdoffer heeft gekregen. Zo zou ik me toch voelen indien ik niet voor Jumbo-Visma reed. Maar anderzijds doen we er goed aan zeer geconcentreerd te blijven”, stelde Laporte, die zijn gram haalde een jaar na zijn sprintverlies van Girmay in Wevelgem. Dankzij Wout van Aert. “Een vriend, een grote kampioen, op en naast de fiets.”