De overgrootvader van Guillaume Van der Stighelen had een winkel op de hoek van de Boendale- en Korte Winkelstraat. De man verkocht urinoirs, wasbakken en andere noodzakelijke hygiënische artikelen. We spreken over de negentiende eeuw.

Na de Eerste Wereldoorlog zou de man de zaak overgeven aan zijn zonen. De opvolging was verzekerd en dat verhaal is onderdeel geworden van de recente roman Rozeke van Guillaume Van der Stighelen.

Het deed de auteur ervan dromen om in het hedendaagse Antwerpen nog één van de ongetwijfeld weinige nog bestaande urinoirs van zijn voorvaderen terug te vinden. “Het leek als zoeken naar een speld in een hooiberg en ik ging er niet vanuit dat ik nog iets zou terugvinden”, zegt Guillaume Van der Stighelen.

Maar dat was buiten een notaris gerekend. Die contacteerde de schrijver onlangs met de melding dat er nog een restant van de oude familie was. In de kelder van het Notarishuis tegenover het Albertpark.

“Voor mij is dit een aangename verrassing. De kans dat ik elders in Antwerpen nog iets van die tijd aantref is niet groot. Wat opvalt is de naam op de wasbak. Daar staat Van der Stichelen geschreven. Met een c. Mijn voorouders hebben ooit hun naam veranderd, maar later is het opnieuw een g geworden”, legt Guillaume Van der Stighelen, met een g, uit.