Tot in haar studentenjaren was Liesbeth Verbiest op sportief gebied vooral met afstandslopen bezig. “Ik woonde toen in De Pinte en was aangesloten bij KAA Gent”, start Verbiest haar verhaal. “Ik nam geregeld deel aan stratenlopen, maar moest na verloop van tijd inzien dat ik te snel vorderingen wilde maken. Omwille van blessurelast ben ik dan op aangeven van een vriendin beginnen fietsen. Ik maakte zelfs deel uit van een vrouwenploeg, maar de combinatie met mijn toenmalige job als freelance accountant lag vrij moeilijk. Ik was ook helemaal niet van het explosieve type en kon me alleen maar laten gelden op een selectief parcours. Ik herinner me nog een Ronde van België, waarin ik naarmate de ritten vorderden meer en meer in mijn element kwam. De rit door de Vlaamse Ardennen, dat was toen echt mijn ding.”

Vijf jaar geleden schakelde Verbiest over naar de triatlonsport. “Bij mijn eerste wedstrijd in Roeselare legde ik meteen beslag op de derde plaats. Beetje bij beetje maakte ik vorderingen op de lange afstand. Twee jaar geleden was er dan mijn debuut in een Ironman. Dat was in Vichy, waar ik bij de Agegroupers enkel moest onderdoen voor Linda Guinoiseau. Ik was wel als eerste over de eindstreep gekomen, maar de later gestarte Française kreeg een iets snellere tijd achter haar naam. Hoe dan ook hield ik aan mijn prestatie een ticket voor het WK in Hawaï van vorig jaar over.”

Ziek

“Ik had vorig jaar een degelijk seizoen met enkele hoogtes en laagtes”, vervolgt Verbiest, die vandaag de dag op de Sportdienst van de Stad Gent tewerkgesteld is. “Zo was ik zeker fier op mijn derde plaats in het BK lange afstand en ook in de halve triatlon van Menen leverde ik een degelijke prestatie. De Ironman van Frankfurt viel dan weer wat tegen. Hawaï werd evenmin een meevaller. Ik was er nochtans met grote verwachtingen heen gereisd, maar ik was vooraf wat ziek geweest en blijkbaar was ik nog niet helemaal hersteld. In zo’n wedstrijd moet je honderd procent top zijn, anders mag je het totaal vergeten. Toen ik vorige week in Lanzarote aankwam, voelde ik me ook ziek. Maar dan heb ik wijselijk het besluit genomen om in de aanloop naar de wedstrijd voldoende te rusten, met het bekende gevolg.”

“In augustus is er het EK in Menen waarvoor ik dolgraag zou willen geselecteerd worden”

Liesbeth Verbiest

Na een stevige achtervolging in de afsluitende marathon finishte Verbiest als nummer twee op zeven minuten van de Britse Lydia Dant. “Mijn prestatie leverde me opnieuw een ticket voor Hawaï op, maar ik heb het uiteindelijk niet aangenomen. Pas sinds dit jaar beschik ik over een pro-licentie en daarom vind ik het op sportief gebied alleszins veel te vroeg om nog eens die zware uitdaging aan te gaan. Mijn volgende opdracht komt er op 11 juni al aan met de Challenge in Geraardsbergen. In augustus is er dan het EK in Menen waarvoor ik dolgraag zou willen geselecteerd worden. Het seizoen hoop ik in schoonheid af te sluiten met een nieuwe Ironman.”