Glory werd op 13 mei 1993 als ‘Glory van ’t Leeg’ geboren bij boer Alexander Van Osta in Brasschaat. Haar fokker is inmiddels zelf 94 en verblijft in een woonzorgcentrum in de buurt. ‘Zander’ werd vorige week nog uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van Glory, maar door zijn verminderde mobiliteit lukte dat niet.

Lieve reuzin

Glory groeide uit tot een lieve reuzin. Kinderboerderij Mikerf, geopend in 1991, verwelkomde haar in 2004. “Glory trok de huifkar en werd bereden tijdens de Sint-Maartensfeesten. Ze kreeg ook enkele keren een veulen. De laatste jaren was ze met pensioen. Eten, rollebollen in het zand, ons ander trekpaard Odessa gezelschap houden, gras knabbelen; meer werd er niet meer van haar verwacht. Ze mocht rustig genieten van haar oude dag, en dat deed ze ook.”

Op 13 mei werd haar dertigste verjaardag nog gevierd met wat feestvlaggetjes en een gezonde verwenmaaltijd. “Dertig is echt heel oud voor een trekpaard”, bevestigt boer Samuel. “Grote dieren, zoals grote honden en grote konijnen, leven doorgaans minder lang dan hun kleinere soortgenoten. Hun lichaam wordt veel meer belast. Komt omdat hun hart veel meer bloed moet rondpompen. Trekpaarden krijgen ook sneller last van hun benen. Onze smid en onze dierenarts kennen geen enkel ander trekpaard van dertig jaar. Ik hoorde ook wel eens van twee ‘Belgen’ (Belgische trekpaarden, red.) die op hun 25ste nog in de bosbouw werkten. Maar dat is het zo’n beetje.”

Glory had wel al langer last van kwaaltjes. “Woensdagmorgen kwam ik in de stal om ze eten te geven, en alleen Odessa stond binnen”, vertelt Samuel. “Het gebeurde wel vaker dat ik haar vanuit de wei moest binnenroepen omdat ze wat doof was. Maar nu ging ik naar buiten en zag ik direct dat het mis was. Glory lag in de wei. Ze moet al een tijdje hebben neergelegen. De dierenarts is gekomen, maar vond het in het kader van dierenwelzijn beter om haar te laten inslapen. Ze was ‘op’. De kans dat Glory, nadat we haar hadden rechtgeholpen, direct opnieuw zou gaan liggen, was groot.”

Donderdag werd Glory door het vilbeluik opgehaald. “We hebben Odessa laten meekijken, zodat ze weet dat Glory echt weg is en ze haar niet meer moet gaan zoeken. Het valt nu af te wachten op Odessa’s reactie om te zien of we nog een tweede trekpaard gaan kopen. Als ze echt gaat treuren, krijgt ze opnieuw een vriendin. Paarden zijn kuddedieren, maar Odessa heeft vroeger bij de vorige eigenaar ook alleen gestaan, en ze is nogal koppig. Voorlopig lijkt het mee te vallen.”

Glory was zeer geliefd op de boerderij. “We gaan haar enorm missen”, zegt boer Samuel. “Haar naambordje gaan we van de stal verwijderen, maar we gaan er een mooie foto hangen van Glory met een herinneringstekstje, zodat ze nooit vergeten wordt.”