Het interview met de Russische miliblogger Konstantin Dolgov werd uitgebreid bestudeerd door de onafhankelijke Russische nieuwssite ‘Verstka’. Het viel de journalisten op dat er achter Prigozjin een wereldkaart met vlagjes te zien was. 32 landen waren aangeprikt met drie verschillende kleuren: rood, wit en groen. Daarbij enkele logische landen, maar ook enkele verrassingen.

De Wagner-groep is namelijk niet alleen actief in Oekraïne en Rusland, maar ook in bijvoorbeeld heel wat Afrikaanse landen. De rode vlagjes lijken prijs te geven in welke landen dat precies is. Het gaat om Mozambique, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Soedan, Mali, Burkina Faso, Benin en Eritrea. Er was al eerder geweten dat Wagner huurlingen heeft in al die landen.

De witte vlagjes staan dan weer verspreid over 13 landen. Opnieuw een aantal in Afrika: Zimbabwe, Madagaskar, de Comoren, de Democratische Republiek Congo en Guinee. Landen waar volgens Verstka in het verleden al politieke strategen van Wagner werden opgemerkt. Hun taak is om er politici verkozen te krijgen die het Kremlin genegen zijn.

LEES OOK. Siversk, stad zonder water: “We zijn precies teruggekatapulteerd naar de middeleeuwen” (+)

Maar ook drie verrassende landen uit andere werelddelen waren aangeduid met een wit vlagje: Myanmar, Ecuador en het Nieuw-Zeelandse Chatham Island. Dat er in die landen gezanten van Prigozjin aanwezig zouden zijn, was vooralsnog niet geweten.

20.000 doden

De groene vlagjes vormen al helemaal een mysterie. Ze staan opgesteld in twaalf landen waarvan nog nooit een connectie met Wagner is aangetoond. Onder meer Zuid-Afrika, Ethiopië, Gabon, Nigeria, Colombia en Bangladesh zijn in het groen gemarkeerd.

Niet alleen de wereldkaart trok de aandacht van de aandachtige kijker, ook enkele uitspraken van Prigozjin zorgden voor heel wat reacties. Hij zei onder meer dat er tijdens de gevechten in Bachmoet liefst 20.000 Wagner-soldaten zouden zijn omgekomen, waarvan ongeveer de helft gerekruteerd werd in Russische gevangenissen. Ook gaf hij nogmaals toe dat de oorlog moeilijk gaat. Als grote schuldige voor de moeizame vorderingen wees Prigozjin opnieuw naar Sergej Sjojgoe, de Russische minister van Defensie.