AARSCHOT -
,,Schandalig!'' Zo noemt weduwe Maria Amry-Bijns de manier waarop de stad Aarschot het plaatsgebrek op de begraafplaatsen oplost. De grafzerk van haar overleden echtgenoot wordt geruimd, terwijl zijn stoffelijk overschot in een gemeenschappelijk graf verdwijnt. De familie Amry pleit voor crematie maar krijgt geen toestemming.
,,Dit is ongehoord'', zegt Maria met een zucht. ,,Waarom kunnen ze de doden niet laten rusten? Het kerkhof is de enige plaats waar ik mijn overleden man kan herdenken. Straks komt de bulldozer en blijft er niets meer over. Grafschennis heet zoiets.''
Het voorstel om de concessie met tien jaar te verlengen, ziet de familie Amry niet zitten. De stoffelijke resten zouden dan elders worden herbegraven.
,,Dat kom ik nooit te boven'', zegt Maria. ,,Ik héb mijn man al moeten begraven, meneer. Ik wil die lijdensweg niet opnieuw meemaken. Waar zouden we trouwens naartoe moeten? In Rillaar ligt het kerkhof ook al vol.''
Stadskas
Dochter Annemie Amry is evenmin overtuigd: ,,Zo'n herbegraving kost ons minstens vijfhonderd euro, terwijl wellicht enkel de grafzerk wordt verplaatst en vaders stoffelijk overschot in zo'n massagraf wordt gedumpt. We hebben uitgerekend dat die procedure de stadskas minstens 150.000 euro oplevert.''
Voor de familie Amry is de oplossing simpel. ,,We vroegen een begrafenisondernemer om vaders beenderen op te graven en nadien te verassen'', zegt Annemie. ,,Maar het stadsbestuur ligt dwars. We krijgen geen toestemming voor een crematie. Op het stadhuis vragen ze naar de laatste wilsbeschikking van de betrokkene. Vader was amper 45 toen hij onverwacht stierf. Denk je dat hij z'n begrafenis zelf heeft kunnen regelen?''