Luc Coppens

In de Verenigde Staten is de omgekeerde hypotheek al jaren ingeburgerd. Eigenaars die hun klassieke hypotheek (bijna) hebben afbetaald, verkopen hun huis opnieuw aan de bank in ruil voor een eenmalig kapitaal of een maandelijks inkomen. Zij hoeven bovendien niet te verhuizen. Ook in Nederland bestaat de formule al even. Daar wordt gesproken van een 'opeethypotheek'. Je eet je eigen huis financieel op, maar je kan van de bakstenen blijven genieten zolang je leeft. Pech voor de erfgenamen, die het ouderlijke huis kwijt zijn, maar mooi meegenomen voor de eigenaars die een aanvullend pensioen nodig hebben.

Jef Pacolet

(foto) van het Hoger Instituut voor de Arbeid ziet weinig voordelen in de formule.

Is de opeethypotheek interessant om de problemen van de vergrijzing op te vangen?

'De kosten van de ouderenzorg in de ruime zin van het woord zullen tegen 2050 oplopen van 15tot 20procent van het bruto binnenlands product, maar dat hoeft geen ramp te zijn, want het bbp per hoofd zal in die periode verdubbelen.'

Geen probleem dus, zolang de werkenden tenminste bereid blijven om te betalen.

'In tegenstelling tot de vorige generatie, die zelfs na haar pensionering nog doorspaarde, wordt nu gemiddeld vanaf 67 jaar

ontspaard

. De babyboomers, die binnen enkele jaren massaal met pensioen gaan, laten het geld duidelijk nog meer rollen. Als je hen de kans geeft om hun gewone lopende uitgaven te financieren door hun huis aan de bank te verpatsen, zodat ze hun meer dan comfortabele levensstijl kunnen aanhouden, hoe wil je dan dat de jongere generatie bereid blijft om een groeiend deel van haar inkomen af te staan om de vergrijzing te financieren?'

Biedt een opeethypotheek dan helemaal geen voordelen?

'Algemeen bekeken is de opeethypotheek alleszins niet de oplossing voor de pensioenproblematiek. Kijk eens, drie Belgen op vier hebben een eigen woning. Op die manier is vastgoed een vierde pensioenpijler geworden. Dat kunnen we beter zo houden.'