Maar als je probeert voorbij die eerste emoties te kijken, kun je tegelijkertijd alleen maar vaststellen hoe akelig dicht het betoog van Anders Behring Breivik tegen het discours van een aantal politieke partijen aanschurkt. Standpunten die ooit als ontoelaatbaar racistisch zouden zijn gebrandmerkt, hebben hun weg gevonden in het mainstream denken en zijn politiek correct geworden. Politici en hun aanhangers mogen in het parlement of op internetfora schuimbekken en haat prediken tegen de islam of immigranten tout court.Al wie het met hen niet eens is, wordt gemakshalve in een linkse zak gestopt en niemand die er nog écht aanstoot aan lijkt te nemen, het is allemaal doodnormaal geworden. Terwijl een man als Breivik toch ook in dit gedachtengoed zijn inspiratie gevonden heeft. Breivik is een gek, maar niet zomaar een gek. Hij was a man with a plan, met een duidelijke ideologie van haat en met voldoende waanzin in zijn hoofd om die ideologie in de praktijk te brengen. Je moet hopen dat deze gruweldaad aanleiding geeft tot een moment van maatschappelijke bezinning. En dat gaat niet over links of rechts. Dat heeft niets te maken met socialistisch, nationalistisch of populistisch. Het gaat wel over democratische waarden en het respect voor andersdenken. Het allerkwalijkste scenario is dat waarin links en rechts tegen elkaar op beginnen te schreeuwen en een politieke recuperatiebeweging inzetten. Want als de polarisering voortgaat, heeft Breivik uiteindelijk zijn slag thuisgehaald.